بعد مدتها مث اینکه آدم یه چیزی رو یه جایی گذاشته باشه همیشه بر میگرده یه موقع زودتر یه موقع دیرتر .
اینجا مامن همه ی روزای خوبه ، پناهگاه روزای دلتنگی و بازگشت و مرور خاطرات قدیمی خاطراتی که تا ابد هستن بعضیاشون تاثیرگذار و خیلی هاشون فقط خاطره ان.
به هر حال دلتنگی حس خیلی خوبیه امیدوارم همه ی آدم ها بتونن لذتش رو درک کنن. از سر دلتنگی و بیکاری پیگیر تمام لینک های وبلاگم شدم ، غیر از یکی از دوستان بقیه همه نیستن ، یعنی هستن ولی نزدیکترین پست هاشون مربوط به حدودا یه سال پیش میشه ، می دونم که اونها هم گاهی وقتا بر می گردن سری به وبلاگشون می زنن اما دیگه حس نوشتن رو ندارم مث خود من .
خیلی ساده این چند سال گذشت همه پیر شدیم یا درست تر بگم یه آدم های دیگه ایی شدم و قطعا پخته تر و فهمیده تر .
امیدوارم همه ی دوستای وبلاگیم خوشحال و خوشبخت باشن مخصوصا "تا ناکجا آباد" که کلی عاشق 28 بود، وقتی از تن رفت ، حتی ما را قابل یه خداحافظی ساده ندونست .
دم همه تون گرم بچه ها